Anda olmak mı, anı yaşamak mı?

Bir gün bir danışanımın “ailem internette gezen “Anını yaşa- anda kal “ gibi safsataların gençlerin çoğunu bozduğunu düşünüyor gerçekten nedir bu anda kalma ?” diye sormasıyla bu yazıyı yazmayı planlamıştım. Üstünden bir yıl kadar geçti demek ki demlenmesi gerekiyordu diyelim.

“Anda olmak”la “Anını yaşamak felsefesi” birbirine çok karıştırılıyor. Haklı olan kısım şu ki Anını yaşayabilmek aslında bir anda kalma durumu ve anda kalmak da bir anını yaşama hali . Kafanızı çok karıştırmadan şu anıdan açıklamak daha rahat olacak zannedersem;

Çocukken çok sıkıldığım ve muhtemelen geçmiş ya da geleceğe çok takıldığım bir anda annem dedemin ona söylediği bir sözden bahsetmişti;

“Düne dönemezsin, yarını göremezsin , anını yaşa!” ( kime ait olduğunu hala bilmediğim için anonim kaydetmişim zihnime bilen varsa beni de bilgilendirirse çok sevinirim.)

Bu söz bende de çocuk zihniyle anımı yaşayıp, anın tadını çıkarıp hiçbir şeyi kafama takmamam gerektiği düşüncesini uyandırdı ki uzun bir süre bu sözü tekrar edip anlamını bir türlü kavrayamayacaktım. Bu felsefeyi benimsemiş kişinin aylak aylak gezen ve hiçbir sorumluluk almayan, kendini sadece gülmeye, eğlenmeye vermiş bir kişi olduğunu düşünüp durur bunun neresinin güzel olduğunu anlamaya çalışırdım çünkü ben kendinden yaşça büyük ebeveynler tarafından büyütülen süper egosu hep baskın bir kişiliktim ve bende bunun karşılığı yoktu. Şimdi geldiğim noktada bu anektodun geçmişimi ve bugünümü hatta geleceğimi de ne kadar bağlantılandırdığını ancak fark edebiliyorum. İşte danışanımın ailesinin de bu sözlerden anladığı tamamıyla buydu! Aylak, sorumluluk almayan gençlik anını yaşıyor.

Bu da bir seçim ve yaşam tarzı olabileceği gibi aslında Anda olmanın bize anlatmak istediği çok daha farklı bir şey. Dünya’nın birçok yerinde Budist öğretilerden, batı kültürüne, büyük üniversitelerden, psikolojik merkezlere, kişisel gelişim merkezlerine kadar bir çok yerde kullanılan Bilinçli farkındalık uygulamalarıyla "Anda olmak", bireyin kendi zihni, bedeni ve ruhuyla kurduğu temasın bilinciyle o anda her ne yapıyorsa, her neredeyse, her neyle meşgulse yalnızca ona dikkatini verebilmesiyle çok alakalı.

Beynimizde bizleri tehlikelerden korumak adına geçmişe odaklanan devreler çok daha baskın olabiliyor bunun sebebi de geçmişte yaşadığımız anlardan, tehlikeli olanları alıp bak bu senin için hayati tehlike yaratıyor ondan uzak dur veya bak bunu yaptığında sonucu sana zarar vermişti ona dikkatli yaklaş gibi hayatta kalma odaklı bir geçmiş meşguliyetimiz var. Bu meşguliyet belki de bize artık geçmişteki atalarımıza lazım olduğu kadar lazım değil fakat olmadığını bir düşünün hiçbir şeyden ders çıkaramayan bir insanlık! Ne de korkunç değil Aynı bunun gibi geleceğimizle ilgili planlar da yaptığımız çok olur; gelecekte hangi şartların bizim yaşamımızı sürdürebilmemiz için gerekli olduğuna dair zihnimiz bizi bir oraya bir buraya sürükler, bazen geceleri uyuyamaz olur işin içinden bile çıkamayız. İşte anda kalmak dediğimiz şey bu iki süreç arasında gidip gelen zihni tımar etmek gibi bir şey. O anın içinde kalıp o anı yeşertmek aslında çok da gelecekten uzak bir şey değil, değil mi? Çünkü anda kalamazsan yarını da yaşayamazsın, yarın da bir bu an olduğunda onun da yarını olacak. İşte bu yüzden başta söylediğim gibi anda kalmak anı yaşamakla çok alakalı, anı yaşmak da aynı şekilde anda kalmakla çok alakalı. Ve danışanımın ailesinin ve benim çocukken düşündüğüm teğet bilr geçmeyen bakış açısının aksine tüm dünyada artık anaokullarından ortaokullara, liselere ve üniversitelere kadar anda kalma egzersizleri yapılıyor böylece bireyin hayatında daha tatmin olmuş ve daha odaklanmış olması sağlanırken, öğrencilerin sınav ve hayat başarısında açık gelişmeler olduğu görülüyor.

Peki şimdi bir dönüp bakın kendinize bütün bu koşuşturmacada bir es veriyor musunuz? O esi anınızı şenlendirmek için ne kadar kullanıyorsunuz?

Sevgiler